Ahmet is de eerste bewoner van een Tactuswoning in Zutphen. Hij woont er anderhalf jaar en het is volgens hem een succesverhaal dankzij God, Tactus en zijn eigen inzet.
`Ik kom uit Turkije. Op mijn elfde ben ik met mijn moeder, broer en zus naar Nederland gekomen. Een echt gastarbeidersgezin. Ik ging naar school en aan het werk. Nog niets aan de hand’, aldus Ahmet. Een veertiger die enthousiast zijn verhaal wil vertellen.
`Het begon mis te gaan met mij op het moment dat ik moest trouwen met een nicht. Het was niet verplicht, maar er was wel psychologische druk vanuit de familie. Ik was 21 jaar, nog weinig meegemaakt. Het bleek al snel dat het huwelijk het nietzou worden. Mijn vrouw kwam uit Turkije, dochter van mijn moeders enige zus. Ze sprak geen Nederlands en er was nietsdat ons bond. Scheiden zou de hele familie scheiden. Het werd zo beladen dat ik het huwelijk tien jaar heb laten doorsukkelen.
Ik had in die tijd een vaste baan bij DAF Trucks in Eindhoven. We woonden bij mijn ouders in Helmond. Ik leidde een leven waar ik niet achter stond. Mijn vrouw raakte in verwachting, er komt een kind in het spel en dan kun je het helemaal niet meer maken om te gaan scheiden. Via vrienden kwam ik in aan de drugs. Het was absoluut een vlucht uit de realiteit. Het gevecht, de confrontatie wilde ik niet aan. Ik was heel ontvankelijk om aan de drugs te gaan. Ik gebruikte heroïne en cocaïne. Ik heb de klassieke doorloop gemaakt. Criminaliteit, detentie. Ik zat veel in het nachtleven na mijn werk als pizzabakker.
Op een bepaald moment liet ik wel merken aan mijn vader, meestal via mijn moeder, dat ik uit het huwelijk wilde stappen. Uit zijn perspectief was de reden van mijn wens om te scheiden dat ik relaties had met Nederlandse meisjes. Het was net andersom. Zijn oplossing was: Ga naar Turkije en dan komt alles goed. Tijdens een vakantie heeft hij al mijn papieren gepakt en ik zat vast in Turkije. Het heeft mij bijna een half jaar gekost om nieuwe papieren te regelen.
Mijn vader vermoedde wel dat er iets speelde van verslaving. Als ik terugkijk, kan ik zeggen dat er nooit een goed gesprek is geweest met mijn ouders. Ik verwijt mijn vader niets omdat alles wat hij heeft gedaan uit goede bedoelingen voortkwam.
Terug in Nederland was de band met mijn ouders niet goed. Ik ging apart wonen en mijn vrouw en kind bleven bij mijn ouders. De stress situatie was nog erger. Pas een paar jaar later heb ik de scheiding doorgedrukt. Dat was toen mijn ouders naar Turkije remigreerden. Het was de familie wel duidelijk dat het huwelijk niet meer te redden was. Mijn gebruik was alleen maar toegenomen.
Mijn gebruik is constant een tweestrijd geweest, heel de periode lang. Met mezelf in discussie op weg naar de dealer. “Hoelang moet ik hier nog mee doorgaan”. Het gebruik stond altijd centraal. Soms tot walging van mezelf, want je overschrijdt je eigen waarden en normen en dat maakt het beeld van jezelf alleen nog maar slechter.
Ik heb wel pogingen gedaan om te stoppen. Hulp gezocht bij Novadic Kentron in Schijndel en in Helmond. Ik heb mij nooit willen neerleggen bij het feit dat ik gebruikte en dat het zo zou moeten blijven.
De opnames waren niet genoeg omdat er meer in mijn leven moest veranderen. Na de scheiding ben ik naar de Horeb gegaan in Beekbergen. Ik geloof in God en dat heeft mij enorm geholpen. Ik heb drie maanden in deze christelijke leefgemeenschap gewoond. Ik vond het jammer dat er geen ruimte was voor een andere religie. Dit heeft mij doen verstikken.
Zo kwam ik in Apeldoorn. Ik regelde een kamer en werk, maar vond geen rust. Ik ging naar Tactus voor methadon. Later vond ik goede kamer in Deventer en kwam in contactElly Luttikholt aan wie ik veel heb te danken. Zij is niet veroordelend en dat oordelen van mensen was mijn zwakke punt. Een schouderklopje doet veel meer dan een vingerwijzing.
Ik gaf aan dat ik helemaal op wilde houden met die hele toestand. Ik ging naar het IMC in Zutphen. Door naar de Weerd 10 in Warnsveld. Met nog wel een paar terugvallen in anderhalf jaar. Ik ben gaan werken als vrijwilliger in een bejaardencentrum en ik was actief in de moskee. Ik denk dat je iets moet geloven dat groter is dan jezelf. Zingeving is belangrijk in het herstel. Je moet de wortel in jezelf aanraken.
Na anderhalf jaar Weerd 10 ben ik doorgestroomd naar Mark 3. Hier moet je meer zelfredzaam zijn. Ik vind dit ook goed gevonden van Tactus: er is hulp op aanvraag. Tactus is een surrogaat familie geworden voor mij. Het heeft meer dan een jaar geduurd voordat ik mijn Tactuswoning heb gekregen. Ik heb die tijd ook echt nodig gehad. Er moet tijd verstrijken tussen gebruik en clean zijn. Het moet slijten. Ik werk nu als voorman bij een postbedrijf. Werk is belangrijk, het is goed voor je eigenwaarde. De wereld van gebruik staat nu ver van mij af..` (MH)
