Frank, begin veertig, dronk al meer dan twintig jaar. Mateloos en gepassioneerd. “Het is topsport”, zei hij als hij zijn volgende halve liter met veel pijn en moeite uit de koelkast ging halen.
Lichamelijk was dit het zeker, want zijn lichaam ging door zijn beoefening hard achteruit. Totdat het niet meer verder kon. Hij werd zijn kamer van het begeleid wonen uitgegooid en was lichamelijk niet in staat om er zelfs maar over na te denken om op straat te gaan leven. Ik stelde hem voor de keus: of met mij mee voor een opname of een opname via een Rechterlijke Machtiging. Hij stapte bij mij in de auto. Er volgde een half jaar opname en deze man ervoer dat een leven zonder drank ook zijn goede kanten had. Hij heeft tijd gehad voor een keuze. Zijn leven verder leven zonder drank, of toch… Hij maakte zijn keuze. Drinken, veel drinken en zijn lichaam protesteerde elke ochtend als de inname begon van het eerste blik. Doorzetten. Na twee blikken bleef de rest meestal binnen. Een leven zonder drank vond hij saai en zinloos. Na enkele maanden stond ik aan zijn graf. Gemiste kans?
Inzicht
Bastiaan had altijd in de hulpverlening gewerkt. Sprak het jargon en had een vriendelijke uitstraling. Bastiaan dronk stevig en na zijn scheiding gingen alle remmen los. De hersenen liepen onherstelbare schade op en de Korsakov bepaalde meer en meer zijn doen en laten. Lange tijd mocht ik niet bij hem komen; hij kwam wel bij mij, want hij was toch bezig met zijn fietstochten. Totdat ik een keer wel bij hem over de vloer kwam. Een verwaarloosde woning. Bastiaan at nauwelijks. Bij Korsakov is er geen ziekte-inzicht, ook niet als je zelf hulpverlener bent geweest. Als ik toch iets zei over zijn geheugen waren zijn woorden steevast: “Ik heb een ijzersterk geheugen”.
De situatie verslechterde en ik vroeg een Rechtelijke Machtiging aan. De rechter kwam en vond dat meneer nog wilsbekwaam genoeg was om voor zichzelf keuzes te maken. Niet eten en eindeloos drinken was volgens haar zijn eigen keus. Was het ook zijn keus dat hij binnen enkele maanden overleed aan kanker. Hij had namelijk geen ziekte-inzicht. Gemiste kans?
Nieuwe kans
Harrie kom ik met enige regelmaat tegen op de fiets. Steevast zijn kind in het kinderzitje. Harrie heeft het nodige gedronken in zijn leven. Zoveel dat zijn lever geen druppel meer kon verwerken. Eenmaal probeerde hij het toch nog, werd zo ziek dat hij de knop eigenhandig omzette en nooit meer een druppel heeft gedronken. De inschatting van de specialisten was dat Harrie een nieuwe lever moest krijgen. Zo niet dan zou hij overlijden. Hij kwam op de wachtlijst. Voorwaarde was: niet drinken. Dit lukte Harrie, die begeleid ging wonen, een nieuwe vriendin trof en uiteindelijk weer vader werd van twee kinderen. En die levertransplantatie. Die bleek uiteindelijk niet nodig. Een gegrepen kans.
Gepubliceerd Blog: www.wijzijntactus.nl
